Z'on jaar of vijf geleden kreeg ik waarschijnlijk de kolder in de kop, want ineens zat ik ergens in Amsterdam op een keukenkrukje, ik stak mijn tong uit ..... en liet er een naald doorheen steken!
Met een gezwollen tong en piercing weer naar huis. Na 2 weken olvarit en 3 kilo gewichtsverlies is het grootste leed weer geleden. Ik kan weer praten, eten en niet geheel onbelangrijk....zoenen!
Maar goed die spijker zit nog steeds in mijn tong. Ik heb er geen last van, geen lol van, geen gemak van.....maar toch mis ik hem in mijn mond als hij eruit gaat voor een poetsbeurtje.
Mijn tandarts heeft al gevraagd wanneer ik zelf denk te oud te zijn voor deze gekkigheid maar ik denk dat ik hem gewoon laat zitten zodat ik als 80 jarige tandloos en wel die jonge zusters kan laten schrikken door gewoon keihard mijn tong uit te steken.
Maar goed, het ding zit er gewoon en dat gaat altijd goed, tot er zo af en toe ineens een spontane aanval van metaal lamheid optreed en de bolletjes van mijn piercing afrollen. altijd op een fout moment (achter het stuur op de snelweg met 160 op de linkerbaan is een fout moment!)
Vanmorgen was het weer zover. Ik was lekker vroeg eruit, lekker teuten bij het onbijt, brood smeren, kopje thee, briefje schrijven voor lau. Op het moment dat ik de deur uit wil gaan staat lau bovenaan de trap, ik licht haar even in over de briefjes en mijn werktijden en dan doe ik slik....... en dan dan ik hu.... was dat.... jep bolletje weg. Nu hebben we in de loop der tijd wel wat onderdelen verzameld dus hup groot licht aan, bak uit de kast en passend bolletje zoeken terwijl de klok naar "je-moet-nu-echt-weg" tikt.
Ik kan zo gauw niks fatsoenlijks vinden dus ik loop vandaag met een paars, roze,blauw,geel groen balletje op mijn tong. En waar ik die andere nooit merkte (behalve als hij weg is) zo voelde ik deze de hele dag, te groot, te zacht materiaal en viel er steeds af.
Vanavond bij het eten ging het dan ook wederom mis, na de eerste hap tagliatelle met gewokte garnalen, champignons en tomaten gleed de toverbal vrolijk mee naar beneden! Weer op de kop in het doosje en godzijdank een mooi, klein, stalen balletje ligt daar te wachten. We schroeven de handel weer vast en eten lekker verder.
Nu maar hopen dat de garnalen niet schrikken van een zilver balletje en een toverballetje in mijn buik! misschien gaan ze er wel mee spelen, hebben ze ook wat te doen!
En nee...... ik ga morgen niet zoeken!
Met een gezwollen tong en piercing weer naar huis. Na 2 weken olvarit en 3 kilo gewichtsverlies is het grootste leed weer geleden. Ik kan weer praten, eten en niet geheel onbelangrijk....zoenen!
Maar goed die spijker zit nog steeds in mijn tong. Ik heb er geen last van, geen lol van, geen gemak van.....maar toch mis ik hem in mijn mond als hij eruit gaat voor een poetsbeurtje.
Mijn tandarts heeft al gevraagd wanneer ik zelf denk te oud te zijn voor deze gekkigheid maar ik denk dat ik hem gewoon laat zitten zodat ik als 80 jarige tandloos en wel die jonge zusters kan laten schrikken door gewoon keihard mijn tong uit te steken.
Maar goed, het ding zit er gewoon en dat gaat altijd goed, tot er zo af en toe ineens een spontane aanval van metaal lamheid optreed en de bolletjes van mijn piercing afrollen. altijd op een fout moment (achter het stuur op de snelweg met 160 op de linkerbaan is een fout moment!)
Vanmorgen was het weer zover. Ik was lekker vroeg eruit, lekker teuten bij het onbijt, brood smeren, kopje thee, briefje schrijven voor lau. Op het moment dat ik de deur uit wil gaan staat lau bovenaan de trap, ik licht haar even in over de briefjes en mijn werktijden en dan doe ik slik....... en dan dan ik hu.... was dat.... jep bolletje weg. Nu hebben we in de loop der tijd wel wat onderdelen verzameld dus hup groot licht aan, bak uit de kast en passend bolletje zoeken terwijl de klok naar "je-moet-nu-echt-weg" tikt.
Ik kan zo gauw niks fatsoenlijks vinden dus ik loop vandaag met een paars, roze,blauw,geel groen balletje op mijn tong. En waar ik die andere nooit merkte (behalve als hij weg is) zo voelde ik deze de hele dag, te groot, te zacht materiaal en viel er steeds af.
Vanavond bij het eten ging het dan ook wederom mis, na de eerste hap tagliatelle met gewokte garnalen, champignons en tomaten gleed de toverbal vrolijk mee naar beneden! Weer op de kop in het doosje en godzijdank een mooi, klein, stalen balletje ligt daar te wachten. We schroeven de handel weer vast en eten lekker verder.
Nu maar hopen dat de garnalen niet schrikken van een zilver balletje en een toverballetje in mijn buik! misschien gaan ze er wel mee spelen, hebben ze ook wat te doen!
En nee...... ik ga morgen niet zoeken!
1 comment:
Een tongpiercing?Jij? En je was vroeger zo'n braaf meisje! ;-)
Post a Comment