mijn innerlijke zen gaat buiten de kaders

oke....als manlief op een tropisch eiland vakantie houdt kun je een paar dingen doen......sippen....heb ik al gedaan, het hele huis opruimen.......heb ik ook al een keer gedaan...... En ik hou wel van origineel zijn, niet steeds hetzelfde doen, beetje buiten die geijkte kaders denken......dus er moest een nieuw plan van aanpak komen om die lege week te vullen. 
Mijn vriendinnen waren mijn rots in de branding en wisten wel wat! Ik ga mijn weekje solo echt helemaal zen beginnen........we gaan een workshop mandala tekenen doen!!!!! 
Al een beetje melig stappen we in de auto, een stemming die verhoogd wordt met een mooie ballon-bloem, kijk dat is absoluut niet zen, maar wel erg lief!! 
Het lokaaltje vult zich al snel met......laat ik het zo zeggen types die zonder mandala tekenen al meer zen uitstralen als ik ooit in mijn leven zal doen.....ik bedoel maar.....buiten de kaders denken en doen is leuk....maar er zijn ook hier grenzen aan......zo zen.......ver buiten mijn kader!! 
Maar goed, de docente verteld.....ze werkt in een klooster.....kolere denk ik meteen, dit gaat echt he-le-maal de verkeerde kant op!!! Maar ik luister braaf, naar de oorsprong van chakra's, manadalas, vormen en figuren. Als er dan een blad papier omhoog gehouden word met daarop een circel in een vierkant denk ik nu gaan we beginnen......maar dan gaat het pas echt fout!!!!!! Het vierkant symboliseert de aarde.........kijk en daar gaat bij mij dus echt het licht helemaal uit!!! vierkant.....aarde....eh mevrouw.....is die CIRCEL niet de aarde....rond, bol, je weet wel...... Ik durf anita niet aan te kijken ik ga echt vlak. Maar neeeee ik zit echt nog veel te veel binnen mijn "de-aarde-is rond-kader" dat vierkant is de aarde en die circel....die circel staat voor ons eeuwig durende innerlijke zijn........ nu ben ik echt helemaal los, ik zie anita lachen en bijt op mijn wangen als ik bri braaf aantekeningen zie maken!!!! draag mij weg, draag mij weg!!!! 
na drie kwartier theorie over een kleurplaatje mogen we dan eindelijk zelf gaan tekenen...... nog wel simpel beginnen natuurlijk.....dat is dan weer de beperking binnen mijn adhd kader, want ik wil groot, groter, grootst......maar ik ben zen, ik doe wat de juf zegt! zo ben ik dan ook wel weer! 
teken een lijn in de circel en teken aan allebei de kanten hetzelfde, kijk dat valt dan weer niet mee....maar we mogen wat doen, en eerlijk is eerlijk, het voelt heerlijk..... we mogen niet buiten het kader van de circel, nee je moet het in je innelijke zijn houden......en ik maar denken dat extrovert zijn leuk is, is misschien wel leuk maar niet zen.....dat wordt kiezen..... 
daarna mogen wel elkaars tekeningen bekijken en verteld de juf wat ze ervan vind....wil ik eigenlijk wel of anderen kunnen zien wat er in mijn innerlijke zen zit, ik dacht het niet!!!! dat gaat buiten de kaders van mijn prive!!! ..... Ik geloof het allemaal wel en kleur lekker verder....ik zit er helemaal in! Ik ben ook zen!!!  en eerlijk waar dit vind ik best leuk. 
We krijgen nog 2 opdrachten maar zowel anita als ik gaan gewoon buiten de door de juf gestelde kaders om en doen ons eigen ding, ik moet toch zelf weten hoe ik mijn zen gevoel tot uiting wil laten komen! nou dan!! 
Met een mooie tekening verlaten we het clubgebouw, op naar anita, op naar de bitterballen en de wijn! En echt ik heb me op geen enkel moment van de avond meer zen gevoeld als toen! vriendinnen en wijn!!! dat is weer helemaal binnen mijn kaders!...... 

making history

waarom doen sommige dingen ver na de laatste dreun nog zo lang zeer........ waarom blijven sommige dingen zo lang op een plek zitten waar je het helemaal niet meer wil hebben...........waarom bijft het zeer doen.....
we zijn er nog niet klaar mee....en misschien raken we er in ons leven wel niet klaar mee........een verloren vriendschap die je nog altijd overal in je huis,in je leven, in je zijn, in je herinneringen tegenkomt.......langzaam aan neem je afscheid van de steeds kleiner wordende details en souveniers, de tastbare souveniers......maar ik realiseer me maar al te goed dat je de souveniers in je hoofd niet simpelweg in een vuilniszak kunt stoppen en dumpen........ die souveniers moeten langzaam vervagen.

Opnieuw geschiedenis schrijven heb ik het ooit wel eens genoemd en zo is het wel...........zoveel dingen zijn gekoppeld, een dansfeestje, een tv serie, een vakantie........... langzaamaan beginnen we die dingen te "ontkoppelen"  en opnieuw te koppelen  aan nieuwe mensen, nieuwe vriendschappen, nieuwe situatie. en zo schrijf je opnieuw geschiedenis.

Toch een heftig proces! Ik wil het zo graag kwijt uit mijn hoofd en dat lijkt maar niet te lukken. Je merkt ineens in hoeveel in je leven die 9 jaar verweven zit........dat wis je niet zomaar uit, hoe pijnlijk het ook allemaal niet was, hoe goed overwogen die punt ook was........ het zat er en het zit er nog steeds.
Zit daar nog een reden achter......is er een hoger doel waarom ik het niet zomaar kan deleten uit mijn brein......is het echt nodig dat dit proces van vervaging in mijn hoofd zo lang duurt.
adem in , adem uit.......was het maar zo simpel, maar zo werkt het niet.


wellicht komt er nog een tijd dat er alleen nog maar kleine dingen een glimlach zullen oproepen ipv de storm die er nu telkens weer opsteekt.
misschien moet ik wel accepteren dat een klein stukje altijd een deel van mij zal blijven en nooit zal vervagen en dat de oude historie altijd een onderdeel zal zijn van de nieuwe geschiedenis........

Langzaam aan ga ik steeds een beetje meer een nieuwe geschiedenis schrijven.......