overspel

nog niet zo heel lang geleden kreeg ik bevestigt wat ik eigenlijk al wist....mijn man gaat vreemd...hij gaat gewoon hartstikke vreemd. Ik had de symptomen natuurlijk moeten herkennen maar ik was denk ik nog in de ontkennende fase. Maar nu kan ik er niet meer om heen. Ik zie een wazige blik in zijn ogen als hij over haar praat en zie lijdzaam toe hoe hij op zaterdag in zijn auto stapt om haar toch even te bezoeken.
Hij is gewoon verliefd, tot over zijn oren!!! Wanneer ik denk dat het maar een bevlieging is en dat het vanzelf weer over gaat dan kom ik bedrogen uit. Er zijn al heel wat euro's verspijkert in die nieuwe relatie. Waar ik na 5 jaar zeuren, drammen en zaniken nog geen nieuwe badkamer heb heeft deze dame het in een oogopslag voor elkaar. Jij wilt een badkamer liefje, maar natuurlijk, met een mega walk in bath erbij, no problem, stortdouche, natuurlijk schatje.......
Kijk ik ben best tolerant, trouw tot de dood ons scheidt is met de huidige levensverwachting van de mens natuurlijk ook wel heel erg lang en eerlijk zullen we alles delen is er met de paplepel in gegoten dus waarom niet de aandacht van manlief delen. Maar ergens heb ik dan toch ook wel weer mijn grenzen. Je stelt toch ergens een soort van kaders in je leven.
Wanneer ik in de auto dan een opsomming hoor van al haar geweldige kwaliteiten dan zucht ik even heel diep. Ik weet dat ze mooie ogen heeft, dat haar huid zo mooi is, dat ze zo mooi gebouwd is....o lala wat een figuurtje en die lippen.....om te zoenen. Uiteraard is ze daarnaast ook nog begripvol, luistert ze zo goed en spreekt nooit tegen. Vecht tegen zo een waslijst maar eens op! Mijn ogen met −5 zijn ook niet meer wat het geweest is, mijn huid begint toch echt tekenen van verval, of beter verzakking, te vertonen en ja mijn figuurtje kun je niet meer in een verkleinwoord vatten! Ik denk daarintegen dat ik best begripvol ben en ook goed kan luisteren maar ja dat tegenspreken he.... dat wil nog wel eens misgaan!
Ik sta nu op een belangrijke kruising in het leven voel ik....... Wat doe ik, ga ik die concurrentie strijd aan of gok ik erop dat gezond verstand zal zegevieren. Of moet ik gewoon mijn verlies erkennen en het veld met opgeheven hoofd verlaten? Ik weet het niet. Ik voel ergens toch wel een gevoel van ongenoegen opkomen en eigenlijk voel ik me een enorme loser.
Het wordt denk ik stikken of slikken want ik leg het af, echt ik leg het mega af. En dat bezorgt me het schaamrood op mijn kaken want ik verlies van partij die je amper een partij kunt noemen en toch gebeurt het!
In al mijn goedheid en met al mijn investeringen in de afgelopen 20 jaar verlies ik het gewoon van een VIS! pardon een koi karper.
Madame wacht nog even tot haar onderkomen is verbouwd tot de voor haar acceptabele normen dus buiten een op wolken lopende man moet ik ook nog een tuinverbouwing zien te overleven.
Ik ga het maar zwijgend aanzien, 10 kilo afvallen, mijn velletje scrubben en daarna mijn zeemeerminnenstaart maar eens opzoeken, contactlenzen in en dan maar knipperen......misschien helpt dat!

mag ik u helpen.........

Een middagje meubelboulevard......het koste me eerst al weken voordat ik manlief zover had en nou gooide de sneeuw bijna roet in het eten! Maar goed we zijn geweest en ik begrijp nu nog minder waarom de mensen massaal op elke 2e feestdag hierheen vluchten.
De helft van de meubels is niet jouw smaak maar daar loop je snel aan voorbij en die zeggen niks, maar die verkoopsters zijn ook niet je smaak en die houden hun mond niet dicht!
Ik weet niet over welke kwaliteiten je moet beschikken om hier te kunnen werken maar volgens mij staat onnozelheid hoog op dat lijstje.

Het begint al bij binnenkomst, "welkom, we zijn blij dat u er bent" hallo zeg....overdrijf je niet een beetje, ik weet dat het crisis is maar zo erg? Vervolgens komt dan de vraag "wilt u even rondkijken?" Ik vraag me werkelijk af wat je bezielt als je een dergelijke vraag stelt wanneer je in een showroom werkt. Ik ben benieuwd wat ze had gezegd als ik had gevraagd of ze me wilde blinddoeken omdat "dat zo lekker uitzoekt"
Steevast kwam ook de vraag of ik koffie wil.... ik zie het verband rondlopen, meubels en koffie niet zo. Vind het ook niet handig om met zon bekertje automaten kledder door een zaak te lopen en bij elke bank te moeten zeggen "hou effe vast schat" want om mijn bekertje zonder onderzetter op elke houten salontafel te zetten....thuis staat er de doodstraf op dus dat doe ik bij een ander ook niet. Geen goed combi wat mij betreft.
Een meisje kwam ons heel enthousiast vertellen dat de banken allemaal in andere kleuren of stoffen geleverd konden worden. Briljant denk ik dan.... elke kleur vraag ik voorzichtig. Yep elke kleur verteld ze trots. Zou ze nu werkelijk denken dat ze uniek is met deze service?

Op zich is zon zaak doorlopen niet zo erg. Je weet wat je mooi vind, vind je iets wat je mooi vind dan ga je erop zitten, zit hij niet lekker dan valt hij af, kipsimpel, en onder de streep hou je dan uiteindelijk niet zo heel veel over.
Een mevrouw merkt op dat we wel heel snel over de 1e verdieping zijn gecrossed en vraagt of we "iets speciaals zoeken" de neiging is groot om te zeggen, " nee joh, doe maar wat, maakt niet uit, als het maar gewoon is.... zie maar" Ze vraag ook nog vriendelijk of we de catalogus meewillen .... staan daar dan wel de speciale dingen in vraag ik me af.... of meer van het gewone zelfde. Ik bedank er maar vriendelijk voor.

Wanneer je dan eindelijk een bank waar je " ja" tegen zegt tegen komt heeft die meteen een prijskaartje waarbij je denkt " best arrogant van een bank om dat van zichzelf te vinden" maar het triggert dan ook wel weer. Hij zit ook nog heerlijk, leuke details en het juiste leertje erop.
Tot de verkooptrol zich aan ons opdringt en, echt waar, aan ons vraagt "heeft u er de ruimte wel voor" (voor de beeldvorming het gaat om een pittige hoekbank met chaise lounge deel) Nee mevrouw, we wonen in een stacaravan maar we vinden deze zo leuk....wat denkt u.....gaat dat lukken? Deze dame dicht ons haar eigen kwaliteiten toe..... niet handig! Met een papiertje met alle maatvoeringen verlaten we de winkel. We beloven onze stacarvan eerst op te gaan meten.... Ze vraagt nog of ik een vervolgafspraak wil..... Schat er is geen hond in de winkel en jij wil dat ik een tijds afspraak maak??? sorrie maar heb je enig idee hoe koopgedrag in elkaar steekt? Je bent toch vrouw, kom op nou!

Dus lieve meubelboulevartwinkelmeisjes.... als ik de volgende keer in de winkel kom, dan wil ik graag even rondkijken, ik hoef geen koffie en ja ik zoek iets speciaals, maar ik ben gelukkig nog prima is staat om dat ZELF te doen. Wanneer ik dan een keus heb gemaakt dan mag jij opschrijven wat ik wil hebben. En ja.... dan wil ik wel een kopje koffie.......met suiker graag