"Mag ik mijn zakgeld"
Met die zin ben ik in een klap 40 jaar terug in de tijd, op zaterdag met spaarpot in de aanslag. Afhankelijk van de portemonnee van mijn ouders, afhankelijk van je ouders voor alles. Zij wisten hoe het werkte in de wereld, zij wisten hoe het moest. Naarmate de jaren verstreken vervaagde dat wat zij meer wisten dan ik. Hun wereld werd kleiner of beter.... de mijne werd groter.
Ze hadden absoluut het beste met me voor, maar wat dat "beste" precies inhield, hoe dat vorm te geven dat konden was moeilijker in te schatten.
Ik denk dat ze wel vonden dat ik goed ben terecht gekomen.... Gesetteld met man, baan, huis en een paar kleinkinderen. En die kleinkinderen waren de wereld. Opa en oma waren alles, opa en oma konden alles. En waar ze mij niet meer konden helpen met het kiezen van een hypotheek leerden ze mijn kinderen hun schoenveters te strikken en dat je allerlei groenten in een soep kunt eten. Een zegen, want voor het een ben ik te ongeduldig en van het andere gruwel ik.
En nu ....40 jaar later staat mijn vader voor me met zijn portemonnee in de hand en vraagt om zijn zakgeld. Zijn kleine wereld wordt steeds kleiner en zijn weten en kunnen brokkelt met de dag af.
Waar mijn moeder vroeger mijn kleren klaarlegde voor de volgende dag doe ik dat nu voor mijn vader, ik repareer nu zijn scheerapparaat,lees samen met hem een tijdschrift en sus een ruzie tussen hem en zijn vriendin. Ze begrijpen elkaar vaak niet meer.
Genieten van de leuke momenten, maar later niet meer weten wat die leuke momenten inhielden. De kalender is de uitkomst en bied me aanknoop punten om het geheugen weer even terug te geven. Een kleine wereld....... Hij is verdrietig op de momenten dat hij zich realiseert hoe klein die wereld inmiddels is door de gesloten deuren tussen hem en de buitenwereld.
Van verzorgd en afhankelijk kind ben ik nu het zorgende deel in de vader-kind relatie. Wat kan er
veel veranderen in een mensenleven.
Ik vul de portemonnee aan, trek een overhemd recht, rits jassen dicht en neem het stel bij de arm om een kop koffie te gaan drinken in het restaurant.
De omgekeerde wereld........ Een bijzondere wereld
Met die zin ben ik in een klap 40 jaar terug in de tijd, op zaterdag met spaarpot in de aanslag. Afhankelijk van de portemonnee van mijn ouders, afhankelijk van je ouders voor alles. Zij wisten hoe het werkte in de wereld, zij wisten hoe het moest. Naarmate de jaren verstreken vervaagde dat wat zij meer wisten dan ik. Hun wereld werd kleiner of beter.... de mijne werd groter.
Ze hadden absoluut het beste met me voor, maar wat dat "beste" precies inhield, hoe dat vorm te geven dat konden was moeilijker in te schatten.
Ik denk dat ze wel vonden dat ik goed ben terecht gekomen.... Gesetteld met man, baan, huis en een paar kleinkinderen. En die kleinkinderen waren de wereld. Opa en oma waren alles, opa en oma konden alles. En waar ze mij niet meer konden helpen met het kiezen van een hypotheek leerden ze mijn kinderen hun schoenveters te strikken en dat je allerlei groenten in een soep kunt eten. Een zegen, want voor het een ben ik te ongeduldig en van het andere gruwel ik.
En nu ....40 jaar later staat mijn vader voor me met zijn portemonnee in de hand en vraagt om zijn zakgeld. Zijn kleine wereld wordt steeds kleiner en zijn weten en kunnen brokkelt met de dag af.
Waar mijn moeder vroeger mijn kleren klaarlegde voor de volgende dag doe ik dat nu voor mijn vader, ik repareer nu zijn scheerapparaat,lees samen met hem een tijdschrift en sus een ruzie tussen hem en zijn vriendin. Ze begrijpen elkaar vaak niet meer.
Genieten van de leuke momenten, maar later niet meer weten wat die leuke momenten inhielden. De kalender is de uitkomst en bied me aanknoop punten om het geheugen weer even terug te geven. Een kleine wereld....... Hij is verdrietig op de momenten dat hij zich realiseert hoe klein die wereld inmiddels is door de gesloten deuren tussen hem en de buitenwereld.
Van verzorgd en afhankelijk kind ben ik nu het zorgende deel in de vader-kind relatie. Wat kan er
veel veranderen in een mensenleven.
Ik vul de portemonnee aan, trek een overhemd recht, rits jassen dicht en neem het stel bij de arm om een kop koffie te gaan drinken in het restaurant.
De omgekeerde wereld........ Een bijzondere wereld
1 comment:
Mooi geschreven. Fijn dat je dit voor je vader kunt en wilt doen. Je bent een lieverd.
Post a Comment