beste.....

beste meneer confectiemode,

Gister en vandaag heb ik mijn humeur weer bijna door u laten verpesten en ik heb besloten dat ik er klaar mee ben. Klaar met uw hautaine houding en denigrerende uitlatingen naar mij toe.
Het word tijd dat u eens om u heen gaat kijken want ik ben vast niet de enige die het helemaal spuugzat is.
Ik sta me in veel te kleine hokjes te wurmen in iets waarvan ik bij voorbaat al weet dat het kansloos is. het idiote is dat ik er toch steeds weer intrap. Deels uit noodzaak, ik bedoel de maatschappij eist nu eenmaal dat ik enige relatie met u onderhoud en deels uit eigenbelang.
Maar elke keer weer lopen ontmoetingen tussen ons uit op een enorme teleurstelling. En zeg nu niet dat dat aan mij ligt! Ik open telkens weer de dialoog, maar ik moet altijd weer naar jou toekomen, ik ren bij tijd en wijle rondjes en zeg nee tegen elk gebakje in de hoop dat je me dan weer aardig gaat vinden...tevergeefs. Het is nooit genoeg lijkt wel.
Wanneer doet jij eens wat voor mij?
Kijk ik weet best dat ik iets teveel van mezelf ben.... en al dat teveel zit op plekken waar jij tekort schiet. Het zou leuk zijn als jij me nou eens tegemoet zou komen in dat meer van mijzelf.
Maar in plaats van meedenken en meevoelen grijp ik altijd mis. Wat ik tref is geschikt voor mensen die helemaal niks teveel van zichzelf hebben, of naar mijn idee zelfs te weinig hebben.
Ik kijk wel eens stiekem om mee heen en vraag me wel eens af of ik op de volwassen-ogende-baby-afdeling sta of echt op de afdeling damesmode.
Het verbaast me dat de maat waar "all of me" in past altijd is uitverkocht, of nee eigenlijk sterkt me dat en verbaast me dat helemaal niet. Ik ben niet de enige!
En weet u meneer confectie, ik ben het zat dat u mij een complex aanpraat. Dat u doet alsof ik nog meer ben dan dat ik me al voel. Ik wil geen rondjes hoeven rennen voor u, ik wil geen wortels eten voor uw ideaalbeeld.
Ik weet dat mijn billen te bol zijn, mijn buikje niet meer strak is. en er over het grote geheel wel een paar centimetertjes afmag. Maar dramatisch.....nee! Ik blijf absoluut nog binnen de gezonde normen en zit niet eens in de rode zones. Maar die rode zones weet u wel direct te suggereren als ik me terugtrek met een van uw creaties in zon veel te klein hokje met gordijnen die altijd net niet helemaal sluiten...... wat dan wel weer past bij dat wat ik bij heb.....dat sluit meestal ook niet helemaal......
Ik begin de balen te krijgen van de nummertjes in de creaties, want met elk hoger nummertje stijgt mijn gevoel van "niet goed" Stiekem maakt u uw creaties expres kleiner en de nummertjes hoger en mijn frustratie stijgt mee met elk nummertje.
De grote nummertjes hangen ook altijd zo lekker apart, met borden (ook groot) erboven met "grote nummertjes" erop, alsof je dat zelf al niet weet. Met tig stempels op je hoofd met "te groot", "te veel", "te bol", "te rond" dwaal je tussen die rekken.
Ik heb besloten dat ik er klaar mee ben.Je maakt mij niet meer gek met je barbiepoppenbroekjes en ieniemieniebabytruitjes.!
Met opgeheven hoofd en ronde billen ga ik voortaan door de rekken.......
Dit ben ik..... niks minder, maar ietsjes meer!